چند روزی گذشت و پدر و مادر مهران به تهران برگشتند و کلاسها هم شروع شد . من و مریم و فرهاد ، توی دانشگاه هم مهران را تنها نمی گذاشتیم تا یک وقت کار نسنجیده ای انجام ندهد. روزی نیم ساعت هم من در نقش آن خانم با مریم تمرین میکردم که از جانب همشیره هم اشتباهی رخ ندهدو همه حرفهای لازم گفته شود!!!!!!! "خانم متشخص" را هم ظرف همان چند روز اول شناسایی کردم که اسمش خانم "اسکندری" است و مریم هم کشف کرده بود که شوهر و نامزد و از این حرفها ندارد!!! کم کم کارها داشت روی غلتک می افتاد و خوب پیش میرفت هروقت در همکاری با این سه نفر ، چنین حسی داشتم خرابکاری بزرگی در راه بود!! خلاصه مریم آماده شد و وقتش رسیده بود که با خانم اسکندری وارد مذاکره شود . آن روز صبح ، فرهاد و مریم آمدند دنبال من و مهران ، تا با هم به دانشگاه برویم.توی ماشین هیچکس حرف نمی زد....نه بابت فشار روانی ناشی از آنکه "امروز چه پیش خواهد آمد" که به دلیل دست فرمان بی دلیل فرهاد که یک هفته پیش و در تمام طول مسیر اصرار داشت ما را به کشتن دهد..... خلا صه این کجاوه ی وحشت به مقصد رسید و من با خود عهد کردم که حداقل تا یکی دو سال دیگر سوار ماشین فرهاد نشوم. نزدیک ظهر بود که مریم رفت سراغ خانم اسکندری که سر صحبت را باز کند ، ما سه تا هم بشت درخت منتظر تمام شدن حرفهای مریم بودیم!!! از دور همه چیز خوب به نظر میرسید و میگفتند و میخندیدند و .....! فرهاد آرام و زیر لب گفت: ((عاغای داماد مبارکه!!!)) لبخند معروف مهران بر لبش نقش بست و من باورم نمی شد که مریم بالاخره تونسته یک کار را درست انجام دهد...... دو تایی با هم راه افتادند و رفتند توی سالن غذاخوری و ما دل توی دلمان نبود !!! مهران که نمی توانست تا تمام شدن ناهارشان صبر کند با اصرار وادارم کرد به مریم زنگ بزنم و خبری به دست آورم. بعد از دو تا بوق ، مریم گوشی را برداشت و فقط یک جمله گفت : ((ردیفه! تماس میگیرم!!)) با شنیدن این جمله مهران که گوشش را چسبانده بود به تلفن من، فریاد شادی سر داد و من و فرهاد را ناهار مهمان کرد... انگار همه چیز داشت به خوبی و خوشی می گذشت..... انگـــار......!!! مریم از سالن غذا خوری بیرون آمد و با خانم اسکندری خداحافظی کرد و خندان دوید به طرف ما سه تا و رو به مهران گفت : ((تموم شد عاغای داماد!!! اصلا نذاشت من حرف بزنم..... گفت تورو میشناسه.... خوشش هم اومده!!! تازه گفت سه تایی با هم بشینیم و حرف بزنیم ، قرار شد به من زنگ بزنه و خبر بده که کی!منم کلی ازت تعریف کردم....!)) من هم رو به مهران که : ((حالا مریم اینقدر ازت تعریف کرده بالاغیرتا آبروی مارو حفظ کن!!)) مهران که اشک توی چشماش جمع شده بود با بغض به مریم گفت : ((من که خواهر ندارم ولی تو امروز در حق من خواهری کردی !!! انشالله جبران کنم.)) بنده هم سرمست بابت به سرانجام رسیدن احساسات همیشه رقیق مهران و البته رهایی از مشقت تظاهر به همدردی با مادرش ، دوستان را گذاشتم و رفتم که مبادا عمر و جوانی ام خرج دست به فرمان شدن عاغا فرهاد شود !!! البته خدا به سر شاهد است که برای سالم رسیدنشان دعا کردم و صدقه دادم......!!! فردا صبح ، رفتیم سر کلاس فیزیک. مهران که متقاعد بود خانم اسکندری از وقارش خوشش آمده ، باز با همان کت و شلواری که بی شباهت به رخت دامادی نبود آمد دانشگاه!!! استاد فیزیک که پیرمرد بداخلاقی به نظر می رسید ، وارد کلاس شد و یک راست رفت پای تخته و اصرار داشت هر آنچه را که نیوتن در طول چند دهه تحقیق و مطالعه کشف کرده بود ، ظرف چند دقیقه به ما یاد بدهد !! از حرکاتش معلوم بود که تنها کسی است در دنیا ، که از من هم بیشتر غر می زند!! یکی نبود به آن درخت لعنتی بگوید ، پدر آمرزیده تو که سوز و کوران زمستان را طاقت آوردی و با هزار بدبختی دوباره شکوفه دادی و فتوسنتز کردی ، نمی شد دو دقیقه هم تحمل کنی و آن آسیب وامانده را ، عدل ول ندهی توی سر اسحاق خان!! البته اگر او هم جاذبه را کشف نمی کرد یک آدم بدلج سمج دیگری پیدا می شد که ته و توی قضیه را در بیاورد ، تا من فلک زده گیر این پیرمرد بیندازد... طرف هم که گویا به میانگین سطح سواد کلاس پی برده بود هر جمله را ده بار تکرار می کرد: ((انرژی پتانسیل با جرم جسم ، ارتفاعش از سطح زمین و شتاب گرانش نسبت مستقیم دارد .)) مهران که خود به تنهایی کافی بود تا آن میانگین سطح سواد را با تقریب خوبی به صفر برساند ، هر بار با شنیدن همان جمله تکراری تعجب می کرد و به نشانه ی درک موضوع سر تکان می داد!!!:| از زور بی حوصلگی نگاهی به اطراف انداختم تا ببینم بقیه در چه حال اند ، که دیدم خانم اسکندری دارد با لاک غلط گیر چیزی را از جزوه اش _که با هفت رنگ خودکار نوشته شده بود_ پاک می کند .... طوری با وسواس که مبادا مینیاتورش زایل شود!! خدا از نظر "هفت دست آفتابه و لگن داشتن" در و تخته را جور کرده بود . باید صبر می کردم ببینم او هم مثل مهران بی شام و ناهار هست یا نه! خلاصه این کلاس کسالت بار به پایان رسید و من مشغول جمع و جور کردن وسایلم شدم ! مهران هم داشت توی شیشه ی پنجره ، کت و شلوارش را مرتب می کرد ، که واقعا از خواستگارها یه دسته گل کم داشت و یک جعبه شیرینی! زیپ کوله ام را که کشیدم احساس کردم یکی کنار صندلی ام ایستاده . سرم را که بالا گرفتم دیدم خانم اسکندری است . آرام و شمرده گفت : ((امروز ساعت سه بعد از ظهر با خواهرتون تشریف بیارید کافی شاپ رو به روی دانشگاه! حواسم بود که تو این چند روز به مریم جون یاد میدادین که بیاد چی بگه!!! کار خوبی کردین که خانوادتون رو در جریان گذاشتین !! راستی من شارژ گوشیم تموم شده ، خورتون به مریم جون بگین! منتظرتونم!!!!!!!)) و رفت.......!!:| تمام مدتی که خانم اسکندری حرف میزد ، زبانم بند آمده بود و هاج و واج نگاهش میکردم!!! آخر چقدر یک آدم میتواند با هوش باشد که چنین دسته گلی به آب دهد!!! راستش همشیره قبلا هم خرابکاری کرده بود ولی نه در این ابعاد!!!! توی همین فکرها بودم که مهران آمد طرف من و تمام خشم فیلم فارسی گونه اش را مصرف کرد که : ((خیلی پستی ، نامرد!)) :| و با بغض رفت!!! من هم متحیر ، زل زده بودم به تخته کلاس که رویش نوشته بود : (( انرژی پتانسیل با جرم جسم ، ارتفاعش از سطح زمین و شتاب گرانش نسبت مستقیم دارد!)) :|
نظرات شما عزیزان: